Verbum

інвалюцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да інвалюцыі. Інвалюцыйны працэс.

інвалю́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адваротнае развіццё; завяданне. Працэсы інвалюцыі арганізма.

[Ад лац. involutio — згортванне.]

інва́р, ‑у, м.

Сплаў жалеза і нікелю, які мае вельмі малы каэфіцыент цеплавога расшырэння (ужываецца для вырабу дэталей дакладных вымяральных прыбораў).

[Англ. invar.]

інварыя́нтнасць, ‑і, ж.

Нязменнасць, пастаянства пры пераўтварэннях, пры пераходзе да новых умоў. Інварыянтнасць фізічных законаў.

інварыя́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца, характарызуецца інварыянтнасцю. Інварыянтнае значэнне слова. Інварыянтныя сувязі.

інвекты́ва, ‑ы, ж.

Кніжн. Рэзкае выступленне, выпад супраць каго‑, чаго‑н.

[Ад лац. invectiva oratio — лаянкавая прамова.]

інвента́р, ‑у, м.

1. Сукупнасць прадметаў, прылад, якія складаюць маёмасць прадпрыемства, установы, арганізацыі. Спартыўны інвентар. Школьны інвентар. // Прылады сельскагаспадарчай вытворчасці. Сельгасарцелі дзейна рыхтуюцца да праверкі — ачышчаюць насенне, рамантуюць інвентар, машыны, вывозяць на палі ўгнаенне. Арочка. — Інвентар гатовы: плугі, бароны ўжо адрамантавалі. Васілевіч.

2. Вопіс маёмасці, рэестр. Скласці інвентар.

•••

Жывы інвентар — цяглавая і малочная жывёла.

Мёртвы інвентар — прылады працы, перавозачныя сродкі і іншая маёмасць.

[Лац. inventarium.]

інвента́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інвентару. Інвентарны нумар. Інвентарная кніга. Інвентарны спіс.

інвентарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Зрабіць (рабіць) інвентарызацыю. Інвентарызаваць кнігі. Інвентарызаваць маёмасць.

інвентарызацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інвентарызацыі. Інвентарызацыйная ведамасць. Інвентарызацыйная камісія.