Verbum

рабаўлада́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да рабаўладальнік.

рабаўлада́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рабаўладальніка, уласцівы яму. Рабаўладальніцкія плантацыі. // Заснаваны на рабстве. Рабаўладальніцкае грамадства. Рабаўладальніцкая дзяржава.

•••

Рабаўладальніцкі лад гл. лад.

рабаўлада́нне, ‑я, н.

Уладанне рабамі (у 1 знач.).

рабаўла́снік, ‑а, м.

Тое, што і рабаўладальнік.

рабаўла́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да рабаўласнік.

рабаўла́сніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рабаўласніка.

рабаўла́сніцтва, ‑а, н.

Тое, што і рабаўладанне.

рабаўні́к, ‑а, м.

Той, хто рабуе каго‑, што‑н.; грабежнік. Ці ён які рабаўнік, ці злыдзень, навошта б спыняць яму гэтага мірнага таўстуна, настаўляць на яго пісталет, тым болей рабаваць, калі б не фашызм, не вайна, не палон з тысячамі пакут і зняваг. Быкаў.

рабаўні́ца, ‑ы, ж.

Жан. да рабаўнік.

рабаўні́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які прыводзяць да разарэння каго‑н.; грабежніцкі. Рабаўніцкая палітыка царскага ўраду. Рабаўніцкая рэформа 1861 г.