Verbum

рэмінісцэ́нцыя, ‑і, ж.

1. Няясныя ўспаміны; з’ява, якая наводзіць на ўспаміны, на супастаўленне з чым‑н.

2. Адбітак уплыву чыёй‑н. творчасці ў літаратурным, музычным і пад. творы. Ніхто з даследчыкаў спецыяльна пакуль што не вылучаў у самой тканіне паэзіі Багдановіча вобразаў, матываў, нават рэмінісцэнцый з паасобных фетаўскіх вершаў. Лойка.

[Ад лац. reminiscentia — успаміны.]

рэмі́сія, ‑і, ж.

1. Часовае паслабленне або знікненне праяўленняў хваробы.

2. Скідка для выраўноўвання сумы плацяжу па рахунку.

[Ад лац. remissio — памятпэнне, паслабленне.]

рэмітава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да рэмітаваць.

рэмітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Перавесці (пераводзіць) грошы пры дапамозе пераводнага вэксаля.

[Ад лац. remitto — адсылаю.]

рэмітэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, на імя якой выпісаны пераводны вэксаль.

[Ад лац. remittens — які адсылае.]

рэнамэ́, нескл., н.

Кніжн. Думка, якая склалася пра каго‑, што‑н., рэпутацыя. Страціць сваё рэнамэ.

[Фр. renommée.]

рэнатуралізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад рэнатуралізаваць.

рэнатуралізава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Аднавіцца (аднаўляцца) у правах грамадзянства.

2. толькі незак. Зал. да рэнатуралізаваць.

рэнатуралізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Зрабіць (рабіць) рэнатуралізацыю.

рэнатураліза́цыя, ‑і, ж.

Аднаўленне ў правах грамадзянства асоб, якія страцілі па якой‑н. прычыне грамадзянства гэтай краіны.