Verbum

адхо́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адхадзіць.

адхо́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; незак.

Тое, што і адыходзіцца.

адхо́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.

Тое, што і адыходзіць.

адхо́длівы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і адыходлівы.

адхо́днае, ‑ага, н.

Тое, што і адыходнае.

адхо́дная, ‑ай, ж.

Тое, што і адыходная.

адхо́днік, ‑а, м.

Тое, што і адыходнік.

адхо́ды, ‑аў; адз. адход, ‑у, М ‑дзе, м.

Рэшткі якой‑н. вытворчасці, што могуць быць выкарыстаны ў іншых мэтах. Рацыянальна выкарыстоўваць адходы металу. // Страты пры вырошчванні жывёлы. Адходы маладняку.

адхо́н, ‑у, м.

Пахілая паверхня гары, берага і пад.; схіл. Тры дзесяткі хат з ліпавымі прысадамі ўздоўж.. вуліцы.. звязалі па адхоне ўзгорка да ручая. Хадкевіч. // Бакавая паверхня дарожнага палатна. У туманах павольна, засцілаючы дарожны адхон густым дымам, пад’язджаў да горада поезд. Галавач.

•••

Пусціць пад адхон гл. пусціць.

адхо́ністы, ‑ая, ‑ае.

Не круты, спадзісты, пахілы. [Іван і Джулія] дабеглі ў самы ніз лагчынкі, прабраліся праз рададэндран на другі яе бок — невысокі, адхоністы ўзлобак — і знясілена пайшлі ўгору. Быкаў.