адхаце́ць, ‑хачу, ‑хочаш, ‑хоча; зак., з інф.
Разм. Пакінуць хацець, страціць ахвоту рабіць што‑н.; перахацець; расхацець.
адха́яны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адхаяць.
адха́яцца, ‑аецца; зак.
Разм. Выбавіцца з хваробы; ачуняць, акрыяць. Дык цяпер раптам страшна стала дзядзьку Паўлу; зноў тая немач вярнулася, ад якой ледзьве адхаяўся! Чорны.
адха́яць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
1. Разм. Вярнуць прытомнасць, жыццё; адратаваць. Міхась затуліў.. [жорава] халатам. А сябрукі, адбіраючы жорава, затузалі хлопца так, што ён самлеў. Хлопцы спалохаліся, адхаялі яго, завялі дахаты і жорава яму аддалі. Брыль.
2. Ачысціць, адмыць, агледзець.
адхварэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Разм. Перахварэць на што‑н., пахварэць які‑н. час. Адхварэў на грып. Адхварэла два месяцы.
адхваста́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адхвастаць.
адхваста́ць, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., каго-што.
1. Разм. Адсцябаць, адлупцаваць (дубцом, бізуном, пугай і пад.). // перан. Бязлітасна, рэзка пакрытыкаваць, вылаяць.
2. Хвошчучы, адбіць, аддзяліць бруд. Дождж сек са злосцю і ахвотай, здавалася, ён шалеў ад вялікай радасці, што змог нарэшце адхвастаць, абмыць засмужаную пасля бруднага верхаводдзя зямлю. Пташнікаў.
адхва́твацца, ‑аецца; незак.
Зал. да адхватваць.
адхва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адхваціць.
адхваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак., што.
Тое, што і адхапіць.