Verbum

ла́пчаты, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае лапы з перапонкамі. Лапчатыя птушкі.

2. Які мае лапу, лапы (у 3 знач.). Лапчаты культыватар.

ларне́т, ‑а, М ‑неце, м.

1. Уст. Род манокля ў аправе.

2. Складныя акуляры з ручкай. [Пані Вістэр] кідала палахлівыя позіркі праз ларнет у залатой аправе. Шчарбатаў.

[Фр. lorgnette.]

ларне́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Тое, што і ларнет.

ларне́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ларнета. Ларнетная аправа.

ларо́к, ‑рка, м.

Гандлёвая палатна. Каля шматлікіх часовых ларкоў, пабудаваных напярэдадні свята, ідзе бойкі гандаль рознымі рэчамі і прадуктамі. В. Вольскі.

ларо́чнік, ‑а, м.

Разм. Прадавец у ларку.

ларо́чніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да ларочнік.

ларо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ларка.

ларынгалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ларынгалогіі.

ларынгало́гія, ‑і, ж.

Спец. Раздзел медыцыны, які вывучае анатомію, фізіялогію і хваробы гартані.

[Ад грэч. larynx — гартань і logos — вучэнне.]