адначасо́васць, ‑і,
Уласцівасць адначасовага.
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuадначасо́вы, ‑ая, ‑ае.
Які адбываецца, робіцца ў адзін час з чым‑н. іншым.
адначле́н, ‑а,
Найпрасцейшы від алгебраічных выразаў элементарнай алгебры.
адначле́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які складаецца з аднаго члена.
2. Які азначае сабой адначлен.
аднашлю́бнасць, ‑і,
Форма шлюбу, пры якой можна быць у шлюбе адначасова толькі з адной асобай; манагамія.
аднашлю́бны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да аднашлюбнасці.
аднашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.
Які мае шэрсць аднаго колеру; не стракаты.
адная́русны, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з аднаго яруса; размешчаны ў адзін ярус.
адне́кванне, ‑я,
адне́квацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца;