Verbum

аднабо́касць, ‑і, ж.

Уласцівасць аднабокага. Аднабокасць у развіцці. Аднабокасць пазіцыі.

аднабо́кі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адзін бок большы або розныя па якіх‑н. прыкметах бакі.

2. перан. Накіраваны ў адзін бок, аднабаковы паводле свайго дзеяння, выяўлення. [Насця:] — Сорамна табе, Таня, зайздросціць чужому каханню, ды яшчэ такому аднабокаму. Шамякін.

аднабо́ртны, ‑ая, ‑ае.

Які мае гузікі толькі па краі аднаго борта. Аднабортнае паліто.

аднавале́нтнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць аднавалентнага.

аднавале́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае здольнасць адным атамам утрымліваць адзін атам вадароду. Калі атам элемента далучае або замяшчае адзін атам вадароду, элемент называецца аднавалентным.

аднаве́рац, ‑рца, м.

Чалавек той жа веры, што і другі або другія.

аднаве́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да аднаверац.

аднаве́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аднаверства, аднаверца.

аднаве́рства, ‑а, н.

1. Агульнасць веры, рэлігіі.

2. Стараверская секта, якая прызнае праваслаўнае духавенства, але захоўвае старапісныя абразы і старадрукарскія богаслужэбныя кнігі.

аднавёславы,

гл. аднавясловы.