Verbum

лапла́ндзец,

гл. лапландцы.

лапла́ндка,

гл. лапландцы.

лапла́ндскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Лапландыі, лапландцаў. Лапландская мова. Лапландскі звычай.

лапла́ндцы, ‑аў; адз. лапландзец, ‑дца, м.; лапландка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. лапландкі, ‑дак; ж.

Даўнейшая назва саамаў; лапары.

ла́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад лапіць.

ла́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што і без дап.

Аднакр. да лапаць ​².

лапсарда́к, ‑а, м.

Даўнейшы доўгі сурдут у польскіх і галіцыйскіх яўрэяў.

лапта́, ‑ы, ДМ ‑пце, ж.

1. Руская народная гульня ў мяч дзвюма партыямі. Хлопцы-падшывальцы гуляюць на вуліцы ў лапту. Навуменка.

2. Лапатка, якой б’юць па мячы ў гэтай гульні. Ударыць мяч лаптой.

лапухо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лопуху. Лапуховы ліст.

лапу́шнік, ‑у, м., зб.

Зараснік лопуху. У пяску, каля конавязі, грэбліся папоўскія індыкі, ды ў густым лапушніку рохкаў сыты падсвінак. Грахоўскі.