Verbum

дэпута́т, ‑а, М ‑таце, м.

1. Выбарны прадстаўнік, член выбарнай дзяржаўнай установы. Дэпутат Вярхоўнага Савета. Дэпутат сельсавета.

2. Выбраная або прызначаная асоба, упаўнаважаная выконваць якое‑н. даручэнне. Сцяпана выбралі дэпутатам і адправілі яго да настаўніка. Колас.

[Лац. deputatus.]

дэпута́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да дэпутат.

дэпута́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Дэпутата, належыць яму. Дэпутацкія абавязкі. Дэпутацкае пасведчанне.

дэпута́цыя, ‑і, ж.

Група выбраных асоб, што дзейнічае па даручэнню якой‑н. арганізацыі або калектыву. Дэпутацыя рабочых для перагавораў з фабрыкантам.

[Фр. députation.]

дэратыза́цыя, ‑і, ж.

Сукупнасць мер, накіраваных на знішчэнне грызуноў.

[Фр. dératisation.]

дэ́раш, ‑а, м.

Конь шэрай масці з прымессю іншага колеру.

[З венг. deres.]

дэ́рбі, нескл., н.

Спаборніцтва для трохгадовых скакавых і чатырохгадовых рысістых коней.

[Англ. derby.]

дэ́рвіш і дэрві́ш, ‑а, м.

Мусульманскі манах, які вядзе аскетычны спосаб жыцця.

[Перс. därvīs — жабрак.]

дэ́рма, ‑ы, ж.

Злучальнатканкавая частка скуры ў пазваночных жывёл і ў чалавека, якая знаходзіцца пад эпідэрмісам.

[Грэч. derma.]

дэрматалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэрматалогіі. Дэрматалагічны кабінет.