расця́па, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ам (‑аю), ж.
Някемлівы, рассеяны, няўважлівы чалавек. [Наталля:] Вы расцяпа. За харошае змагацца трэба. Крапіва. — А вы, Антось, калі не злодзей, дык вялікі расцяпа. Бажко.
расцяро́б, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расцярэбліваць — расцерабіць.
2. Месца, дзе расцерабілі лес, кусты. Людзі пачалі перабірацца сюды бліжэй і асяліліся тут у лесе на расцяробе. Мурашка. Надвячоркам, калі каровы яшчэ не вярнуліся з пашы, Галя хуценька пайшла на расцяробы. Сабаленка.
расцяру́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад расцерушыць.
расцяру́шванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расцярушваць — расцерушыць.
расцяру́швацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да расцерушыцца.
2. Зал. да расцярушваць.
расцяру́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расцерушыць.
расцярэ́блены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад расцерабіць.
расцярэ́бліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расцярэбліваць — расцерабіць.
расцярэ́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расцерабіць.
расця́ць, разатну, разатнеш, разатне; разатнём, разатняце; зак., што.
Разм.
1. Разняць, развесці. Мікалай ледзь расцяў зубы і глухім ад хвалявання голасам загаварыў: — Ты робіш памылку... Дамашэвіч.
2. Рассячы, разрэзаць.