расця́па, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ам (‑аю), ж.
Някемлівы, рассеяны, няўважлівы чалавек. [Наталля:] Вы расцяпа. За харошае змагацца трэба.Крапіва.— А вы, Антось, калі не злодзей, дык вялікі расцяпа.Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)