Verbum

ушчэ́млены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ушчаміць.

2. у знач. прым. Абражаны, зняважаны. Ушчэмленае самалюбства.

ушчэ́млівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ушчаміцца.

2. Зал. да ушчэмліваць.

ушчэ́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ушчаміць.

ушчэ́нт, прысл.

Поўнасцю, зусім, дарэшты, датла. У наваколлі тутэйшых трох вёсак зямля была вельмі няроўная. Дзе вышэй — радзіла добра, дзе ніжэй к балоту — усё ўшчэнт вымакала. Чорны. Згарэла вёска ўшчэнт: ні кала, ні двара не засталося. Якімовіч. Спацеў паромшчык, замарыўся ўшчэнт. Барадулін.

ушчэ́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ушчапіць.

ушчэ́рб, ‑у, м.

Становішча месяца ў апошняй фазе, калі яго серп паступова памяншаецца.

ушчэ́рбнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан ушчэрбнага.

ушчэ́рбны, ‑ая, ‑ае.

Які ўбывае, знаходзіцца на ўшчэрбе (пра месяц).

ушыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ушываць — ушыць.

ушыва́цца ​¹, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ушыцца ​¹.

2. Зал. да ушываць.

ушыва́цца ​², ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да ушыцца ​².