ушчэ́млены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад ушчаміць.
2. у знач. прым. Абражаны, зняважаны. Ушчэмленае самалюбства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)