Verbum

дэмаркацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэмаркацыі. Дэмаркацыйны знак.

•••

Дэмаркацыйная лінія гл. лінія.

дэмарка́цыя, ‑і, ж.

1. Устанаўленне і абазначэнне на мясцовасці граніцы паміж сумежнымі дзяржавамі на аснове заключаных пагадненняў.

2. Адмежаванне амярцвелых участкаў тканкі ад здаровых.

[Фр. démarcation.]

дэма́рш, ‑у, м.

Дыпламатычнае выступленне, зварот (у форме ноты, заявы і пад.) адной дзяржавы да другой з мэтай выразіць пратэст, перасцярогу, дамагчыся ўступак і пад. Дэмарш пасла.

[Фр. démarche.]

дэ́мас, ‑у, м.

Кніжн. Народ, непрывілеяваныя слаі насельніцтва ў класавым грамадстве.

[Грэч. dēmos.]

дэмаскі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Зняць (знімаць) маскіроўку; паказаць (паказваць) праціўніку што‑н., парушыўшы маскіроўку. Байцы прамоклі да ніткі, але кастроў разводзіць Ермакоў не дазволіў, каб не дэмаскіраваць брыгаду. Мележ. — Сваім стрэлам вы дэмаскіравалі нас і тым самым зрабілі злачынства. Сабаленка.

[Ад фр. démasquer.]

дэмаскіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўны, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дэмаскіраваць.

дэмікато́н, ‑у, м.

Тоўстая баваўняная тканіна, якой карысталіся ў 19 ст.

[Фр. demicoton.]

дэмікато́навы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з дэмікатону. Дэмікатонавы сурдут.

дэмілітарызава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дэмілітарызаваць.

•••

Дэмілітарызаваная зона гл. зона.

дэмілітарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) дэмілітарызацыю; раззброіць (раззбройваць).

[Фр. démilitariser.]