Verbum

натр, ‑у, м.

Старая назва вокісу натрыю. Едкі натр.

[Ад араб. natrūm.]

натра́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да натраўкі. Натравачны цэх.

натраві́ць, ‑траўлю, ‑травіш, ‑травіць; што і чаго.

Спец. Зрабіць малюнак на паверхні чаго‑н. пры дапамозе едкага рэчыва; вытравіць.

на́травы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да натру. Натравая вапна.

на́трае, прысл.

На тры часткі.

натралёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да натраляваць.

натралява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., чаго.

Тралюючы, вывезці, даставіць у нейкай колькасці. Натраляваць бярвення з лесу.

натрапа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад натрапаць.

натрапа́цца, ‑траплюся, ‑трэплешся, ‑трэплецца; зак.

1. Разм. Патрапаць многа, доўга; трэплючы што‑н., наравіцца. Натрапацца за дзень у сушні.

2. перан. Разм. Нагаварыцца ўволю.

натрапа́ць, ‑траплю, ‑трэплеш, ‑трэпле; заг. натрапі; зак., чаго.

1. Трэплючы, нарыхтаваць у якой‑н. колькасці. Натрапаць канапель.

2. і без дап. Нагаварыць няпраўды. Пасля снедання, выходзячы з хаты, Герасім папярэдзіў: — Ты вот натрэплеш на маю галаву чаго не трэба!.. Лобан.