Verbum

адкалупа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адкалупаць.

адкалупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Аддзяліць, калупаючы; адкрышыць, адарваць пазногцем, пальцам ці якой‑н. прыладай. Антон нервова пальцамі адкалупаў нейкую карынку на зрубе. Грамовіч.

адкалу́пвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адкалупваць.

адкалу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адкалупаць.

адкалупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., што.

Разм. Аддзяліць, укалупнуўшы; адкалупнуць. Паклаўшы люльку, выняў [дзядзька] скалку, Адкалупіў ён цыру галку І гасіць крэсівам. Колас.

адкалу́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адкалупіць, адкалупнуць.

адкалу́плівацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адкалупліваць.

адкалу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адкалупіць.

адкалупну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., чаго.

Аднакр. да адкалупваць. Красак нахіліўся над узаранай зямлёй, ад скібы адкалупнуў невялічкі .. [камячок], панюхаў, працягнуў аграному. Стаховіч.

адкамандзірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адкамандзіраваць.