расхвалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., каго-што.
1. Прымусіць хвалявацца, зрабіць бурным (пра возера, раку і пад.). Часам уварвецца і сюды вецер, загудзе, завые, як злоўлены звер, але вузкую стужку вады расхваляваць не зможа. Маўр.
2. Прымусіць моцна хвалявацца, непакоіцца; расстроіць. Відаць, успаміны расхвалявалі .. [Рынальда], і некаторы час ён маўчаў. Краўчанка. Максім, намагаючыся здавацца спакойным, каб не паказаць, што гэтыя «паказанні» расхвалявалі яго, нетаропка паклаў паперы на стол следчага. Машара.
расхварэ́цца, ‑эюся, ‑эешся, ‑эецца; зак.
Разм. Стаць на доўгі час хворым; моцна і надоўга захварэць. Вярнуўшыся ў Вільню, Максім некалькі дзён праляжаў у сябе на кватэры, пакуль трохі ачуняў. Сяргей расхварэўся не на жарты. Машара.
расхваста́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад расхвастаць.
расхваста́цца, ‑хвошчацца; зак.
1. Стаць непрыгодным, размачаліцца ад хвастання. Пуга расхвасталася.
2. Разбіцца, раскалаціцца. Гаршчок расхвастаўся.
расхваста́ць, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., што.
Разм.
1. Сапсаваць хвастаннем, размачаліць. Расхвастаць пугу.
2. Разбіць, раскалаціць. Джвучка, апрануўшыся, ссоўваў у качарэжнік аскалёпкі: — Такую пасудзіну расхвастаў... Пташнікаў.
расхвата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Тое, што і расхапаць. Чакаць зноў жа не выпадае: могуць усё [панскае дабро] расхватаць. Машара.
расхва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расхватаць.
расхво́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да расхварэцца.
расхво́ствацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да расхвастацца.
2. Зал. да расхвостваць.
расхво́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расхвастаць.