Verbum

дэзадара́цыя, ‑і, ж.

Знішчэнне дрэннага паху з дапамогай хімічных рэчываў.

[Ад фр. dés — ад‑, раз- і лац. odoratio — пах.]

дэзактывава́цца, ‑вуецца; незак.

Зал. да дэзактываваць.

дэзактывава́ць, ‑вую, ‑вуеш, ‑вуе; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) дэзактывацыю. Дэзактываваць збудаванні.

дэзактыва́цыя, ‑і, ж.

Выдаленне радыеактыўных рэчываў з паверхні або з масы розных аб’ектаў знешняга асяроддзя (вады, збудаванняў, адзення, прадуктаў і інш.).

[Ад фр. dés- — ад‑, раз- і лац. activus — дзейны.]

дэзарганізава́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць дэзарганізаванага.

дэзарганізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дэзарганізаваць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў стане дэзарганізацыі. Дэзарганізаваныя сілы ворага.

дэзарганізава́цца, ‑зуецца; зак.

Прыйсці ў стан дэзарганізацыі.

дэзарганізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., каго-што.

Выклікаць дэзарганізацыю каго‑, чаго‑н., унесці беспарадак, замяшанне ў што‑н. Дэзарганізаваць работу. Дэзарганізаваць ворага.

дэзарганіза́тар, ‑а, м.

Той, хто дэзарганізуе, уносіць дэзарганізацыю. — Дэзарганізатар! Загоніш у трубу ўсю змену, — моцна сказаў Анатоль Парфенавіч, крутануўся і пайшоў у канторку майстроў. Мыслівец.

дэзарганіза́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэзарганізатара. Дэзарганізатарскія дзеянні.