Verbum

дэбютава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

Упершыню выступіць (выступаць) на сцэне. Дэбютаваць на самадзейнай сцэне. // Упершыню выступіць (выступаць) публічна у якой‑н. галіне дзейнасці. Дэбютаваць у якасці журналіста.

[Ад фр. débuter.]

дэбюта́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто дэбютуе. Дэбютант меў поспех.

[Фр. débutant.]

дэбюта́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да дэбютант.

дэбю́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэбюту. Дэбютны ход.

дэвальвацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэвальвацыі. Дэвальвацыйнае забеспячэнне валюты.

дэвальва́цыя, ‑і, ж.

Афіцыйнае паніжэнне вартасці грашовых адзінак у капіталістычных краінах.

[Ням. Devalvation.]

дэві́з, ‑а, м.

1. Праграмная кіруючая ідэя, выражаная адным ці некалькімі словамі; лозунг. Зрабіць як найбольш і як найлепш — стала дэвізам нашых людзей, дзе б яны ні працавалі. Пестрак. Усё шырэй і мацней гучыць палымяны дэвіз — жыць і змагацца па Ільічу. «Звязда».

2. Слова або выраз, якія замест свайго імя ставіць на творы аўтар, удзельнік закрытага конкурсу. Першую прэмію атрымаў праект пад дэвізам «Наперад».

3. Уст. Кароткі сімвалічны надпіс на гербе, шчыце, ордэне і пад.

[Фр. devise.]

дэві́за, ‑ы, ж.

Вэксаль, чэк, акрэдытыў і пад., выпісаныя ў замежнай валюце для міжнародных разлікаў.

[Фр. devise.]

дэвія́цыя, ‑і, ж.

1. Адхіленне стрэлкі компаса ад лініі магнітнага мерыдыяна пад уздзеяннем вялікіх мас жалеза.

2. Адхіленне (самалёта, судна, снарада, радыёхвалі і пад.) ад патрэбнага напрамку пад уплывам якіх‑н. прычын.

[Фр. déviation.]

дэво́н, ‑у, м.

Чацвёрты па парадку перыяд палеазойскай эры ў гісторыі Зямлі.

[Ад геагр. назвы.]