растава́ць, ‑таю, ‑таеш, ‑тае.
Незак. да растаць.
•••
У роце растае — пра што‑н. вельмі смачнае.
расталкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Зрабіць зразумелым; растлумачыць. Слова рэвалюцыя абавязкова было звязана са словам зямля. — То як жа зямля ўсё-такі: будзе мужыку, ці не? .. — Нам пра зямлю расталкуйце. Чыя зямля будзе? Скрыган. Маці тут усё мне расталкуе. Агарод да каліўца пакажа. Кляўко.
раста́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які падтаў, растаў пад уздзеяннем цяпла. Доўга хадзілі рудабельцы па пуцях, хлюпаючы па расталым снезе. Грахоўскі.
2. Які ўтварыўся ад раставання. Было гэта ранняй вясной, калі снег размяк і вакол журчалі мутныя і імклівыя ручаіны расталай вады. Няхай.
растаме́р, ‑а, м.
Прыбор для вымярэння росту чалавека.
растанцава́цца, ‑цуюся, ‑цуешся, ‑чуецца; зак.
Разм. Пачаўшы танцаваць, захапіцца танцам (танцамі).
растапі́цца, ‑топіцца; зак.
Стаць вадкім ад нагрэву. Воск растапіўся. Сала растапілася. Смала на сонцы растапілася.
растапі́ць, ‑таплю, ‑топіш, ‑топіць; зак., што.
Нагрэўшы, прымусіць растапіцца. Растапіць воск. □ Прыгрэе цёплае сонца, растопіць гурбы снегу. Гартны. Дождж растапіў снег, і цяпер на лёдзе стаяла падсінелая спадыспаду вада. Асіпенка. // перан. Прымусіць знікнуць, рассеяцца (пра што‑н. непрыемнае). [Маша] ўсміхнулася, але ўсмешка не растапіла халоднага неразумення і не зварухнула застылыя рысы твару. Шамякін. Крыўду на лёс і на жыццё .. [бацька] панёс ад нас назаўсёды, крыўду, якую мы, яго дзеці, павінны былі растапіць сваімі клопатамі і ўвагай. Дамашэвіч.
растапля́цца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да растапіцца.
2. Зал. да растапляць.
растапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да растапіць.
растапта́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад растаптаць.
2. у знач. прым. Які разнасіўся, стаў прасторным ад працяглай носкі (пра абутак). [Дзяўчына] была ў старых, растаптаных і незашнураваных туфлях на босую нагу. Чорны. Намёрз[л]ыя за дзень растаптаныя лапці растаюць, з іх нацякае невялікая лужынка. Лужанін.