Verbum

мушке́т, ‑а, М ‑кеце, м.

Старажытнае буйнакалібернае ружжо з кнотам для запальвання пораху.

[Фр. mousquet ад іт. moschetto.]

мушке́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мушкета; прызначаны для мушкета. Мушкетны выстрал.

мушкецёр, ‑а, м.

Салдат, узброены мушкетам.

[Фр. mousquetaire ад mousquet — мушкет.]

мушкецёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мушкецёра; які складаецца з мушкецёраў. Мушкецёрскі полк.

мушмула́, ‑ы, ж.

1. Невялікае пладовае дрэўца або кусты сямейства ружакветных з мучністымі салодкімі ці кісла-салодкімі пладамі, прыгоднымі для ежы.

2. зб. Плады гэтай расліны.

[Тур. musmula.]

мушта́бель, ‑я, м.

Спец. Драўляная палачка, з дапамогай якой падтрымліваецца правая рука жывапісца ў часе работы над дробнымі дэталямі карціны.

[Польск. musztabel, ад ням. Maßstab.]

му́штра, ‑ы, ж.

Метад ваеннага навучання, заснаваны на механічнай дысцыпліне і бяссэнсавым завучванні прыёмаў ваеннай справы; само такое навучанне. [Міна Кіташ:] — Абараняць цара.. мне доўга не давялося. Тры месяцы муштры ў запасным палку пад Клязьмай, тыдзень дарогі да Мазурскіх балот, два дні ў акопах і пяць хвілін атакі — вось і ўвесь мой баявы шлях. Жычка. // Вельмі строгі метад выхавання; навучанне, абучэнне такім метадам.

[Польск. musztra ад ням. mustern — рабіць агляд.]

муштрава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. муштраваць.

муштрава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад муштраваць.

муштрава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да муштраваць.