Verbum

макрэ́ль, ‑і, ж.

Тое, што і скумбрыя.

[Гал. makrell.]

макрэ́ц, ‑раца, м.

Мокры лішай на нагах у коней і буйной рагатай жывёлы.

макрэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.

Станавіцца мокрым, вільготным. Дождж усё капаў і капаў рэдкімі кроплямі, ад якіх макрэў твар. Быкаў. Пад нагамі ў двары макрэла жоўтае лісце з яблыні. Чорны.

макрэ́ча, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і макрата. [Дождж] нарабіў столькі макрэчы, што здавалася, вадою набрыняла нават жалеза на дахах. Васілёнак. Пасля сумнага туману і .. макрэчы сёння зноў паказалася сонца. С. Александровіч.

максі́м, ‑а, м.

Станковы кулямёт асобай канструкцыі. Ззаду за намі ідуць кулямётчыкі і па бруку ляскочуць жалезныя колы «максімаў». Галавач.

[Англ. maxim ад імя амерыканскага вынаходніка-інжынера Хайрэма Максіма.]

максімалі́зм, ‑у, м.

1. Празмерная, без ўліку рэальных умоў, крайнасць у якіх‑н. патрабаваннях.

2. Крайне левая паўанархічная тэарэтычная плынь сярод эсэраў, якая ўзнікла ў 1906 г.

[Ад лац. maximum — найбольшае.]

максімалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Прыхільна максімалізму (у 1 знач.).

2. Член тэрарыстычнай групы эсэраў.

максімалі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да максімаліст.

максімалі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да максімалізму, максімаліста. Максімалісцкія патрабаванні.

максіма́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць максімальнага.