Verbum

бронхапнеўмані́я, ‑і, ж.

Запаленне лёгкіх, якое характарызуецца паражэннем найдрабнейшых бронхаў і пераходам запаленчага працэсу на лёгачную тканку; ачаговая пнеўманія.

бронхаскапі́я, ‑і, ж.

Метад даследавання дыхальных шляхоў (трахеі і бронхаў) пры дапамозе спецыяльнага прыбора.

[Ад грэч. bronchos — горла і грэч. skopeō — гляджу.]

бро́нхі, ‑аў; адз. бронха, ‑і, ДМ ‑нсе, ж.

Разгаліненні дыхальнага горла, якія праводзяць паветра ў лёгкія.

[Ад грэч. bronchos.]

бронь ​¹ і (радзей) бро́ня, ‑і, ж.

Замацаванне якой‑н. асобы або прадмета за кім‑, чым‑н., якое робіць іх недатыкальнымі для іншых, а таксама дакумент на такое замацаванне. У Паўла і Васі .. была бронь, аднак хлопцы вырашылі ісці на фронт. Брыль. [Ермаліцкі] падаў на подпіс бронь на зарплату. Скрыган. Леў Раманавіч раптам адчуў, што.. хавацца далей за паперкай-бронню непрыстойна і нават злачынна. Асіпенка.

бронь ​²,

У выразе: бронь божа — тое, што і барані божа (гл. бог).

бро́ня,

гл. бронь ​¹.

бро́сневы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бросні.

бро́сненне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. броснець.

бро́снець, ‑ее; незак.

Пакрывацца, зацягвацца бросняй (пра вадкасць).

бро́сня, ‑і, ж.

1. Мікраскапічны грыбок, які развіваецца на заражанай гніллю вадкасці або волкай паверхні чаго‑н.; плесня. Смятана пакрылася тоўстым слоем бросні.

2. Зялёная паверхня з водарасцей, якой пакрываецца застаялая вада. Ні параходы, ні баржы, ні плыты не плылі па Дзвіне; бросняй зарасталі рачныя затокі. Хадкевіч. // перан. Атмасфера застойнасці, праяўленне адмоўных з’яў, пошласці.

бро́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы; Р мн. бровак; ж.

Лінія перагіну, выступ на краі чаго‑н. (дарогі, кручы і пад.). Аляксей азірнуўся на Сонцава, які з санлівым выглядам сядзеў паблізу на броўцы дарогі. Мележ.