Verbum

дагружа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да дагрузіцца.

2. Зал. да дагружаць.

дагружа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дагрузіць.

дагрузі́цца, ‑гружуся, ‑грузішся, ‑грузіцца; зак.

Папоўніцца, дапоўніцца грузам.

дагрузі́ць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., каго-што.

1. Скончыць пагрузку каго‑, чаго‑н. Дагрузіць астаткі вугалю на платформу.

2. і чаго. Дабавіць грузу да поўнай нагрузкі. Дагрузіць баржу лесаматэрыялам. Дагрузіць у машыну збожжа.

дагру́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дагружаць — дагрузіць і дагружацца — дагрузіцца.

дагрыза́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да дагрызаць.

дагрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дагрызці.

дагры́зці, ‑грызу, ‑грызеш, ‑грызе; ‑грызём, ‑грызяце; пр. дагрыз, ‑ла; зак., каго-што.

Грызучы, паесці; згрызці да канца. Калі Сашка дагрыз яблык, сказаў: — Бачыш, нават паабедаць не было калі. Гроднеў.

дагрэ́бці, ‑грабу, ‑грабеш, ‑грабе; ‑грабём, ‑грабяце; пр. дагроб, ‑грэбла і ‑грабла, ‑грэбла і ‑грабло; зак.

1. што. Скончыць зграбанне чаго‑н. Дагрэбці сена.

2. Грабучы вёсламі, рукамі, даплыць. Дагрэбці да берага.

дагрэ́бціся, ‑грабуся, ‑грабешся, ‑грабецца; ‑грабёмся, ‑грабяцеся; пр. дагробся, ‑грэблася і ‑граблася, ‑грэблася і ‑граблося; зак.

Разм.

1. Тое, што і дагрэбці (у 2 знач.).

2. З цяжкасцю дайсці, дацягнуцца куды‑н. — Як жа вы дагрэбліся, небаракі? Гэтакая дарога... Васілевіч.