Verbum

адаткну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адаткнуць.

адаткну́цца, ‑ткнецца; зак.

Разм. Адкрыцца, адкаркавацца (пра бутэльку і пад.). // Пачаць зноў чуць (пра вушы). Нешта стрэліла ў вушах, і яны адаткнуліся. Я пачуў свой голас. Сабаленка.

адаткну́ць, ‑ткну, ‑ткнеш, ‑ткне; ‑ткнём, ‑ткняце; зак., што.

Разм. Адкрыць, выцягнуўшы корак, затычку. Зіна.. адаткнула пляшку, нахіліла над кубачкам, а малако не палілася. Кулакоўскі.

адахво́ціцца, ‑ахвочуся, ‑ахвоцішся, ‑ахвоціцца; зак.

Перастаць хацець чаго‑н., страціць ахвоту да каго‑, чаго‑н.

адахво́ціць, ‑ахвочу, ‑ахвоціш, ‑ахвоціць; зак., каго.

Прымусіць адвыкнуць ад чаго‑н.; адвучыць, выклікаць неахвоту да чаго‑н.; адбіць ахвоту хадзіць, рабіць што‑н., мець зносіны з кім‑н.

адахво́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адахвоціць.

адачха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Чхаючы, вызваліцца ад казытлівага адчування ў носе.

адба́віць, ‑баўлю, ‑бавіш, ‑бавіць; зак.

Аддзяліць, адняць, памяншаючы колькасць чаго‑н.

адбале́ць, ‑ліць; зак.

Перастаць балець, супакоіцца. Муж .. памёр так даўно, што боль адбалеў і забыўся. Брыль.

адбалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак.

Кончыць баляваць.