Verbum

дро́цік ​¹, ‑а, м.

Памянш. да дрот; невялікі кавалак тонкага дроту. Застаўшыся адзін, я адразу ж садзіўся за стол і да позняй ночы выбіраў, разводзіў і зноў зводзіў у адно шматлікія арміі лічбаў, ціха перакідваючы іх на дроціках лічыльнікаў. Ракітны.

дро́цік ​², ‑а, м.

Старадаўняя кідальная зброя ў выглядзе невялікага кап’я.

[Грэч. doration — маленькае кап’ё.]

друг, ‑а, м.

Той, з кім хто‑н. дружыць; блізкі сябар, прыяцель. Заплакаў тут горка Міколка, баючыся расстацца з найлепшым таварышам сваім і з другам-прыяцелем. Лынькоў. / У зваротку. — Эй, друг! — гукнуў з-за калючак густы моцны бас. Ставер.

друга...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «другі», напрыклад: другакласнік, другакурснік.

другаго́днік, ‑а, м.

Вучань або студэнт, які застаўся на другі год у тым самым класе, на тым самым курсе. — Мы ў школе.. вырашылі прыняць на сябе павышаныя абавязацельствы: ніводнага другагодніка, ніводнай дрэннай адзнакі. Лобан.

другаго́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да другагоднік.

другаго́дніцтва, ‑а, н.

Знаходжанне другі год у тым самым класе або на тым самым курсе. Барацьба з другагодніцтвам.

другакла́снік, ‑а, м.

Вучань другога класа.

другакла́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да другакласнік.

другаку́рснік, ‑а, м.

Студэнт, навучэнец другога курса.

другаку́рсніца, ‑ы, ж.

Жан. да другакурснік.