Verbum

гусяла́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Травяністая расліна сямейства ружакветных з зеленаватымі кветкамі і складчатымі лістамі.

гусяня́ і гусянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Птушаня гусі.

гуся́тнік, ‑а, м.

Памяшканне для гусей.

гуся́тніца, ‑ы, ж.

1. Птушніца, якая даглядае гусей.

2. Пасудзіна авальнай формы, у якой смажаць гусей і іншую птушку.

гусяфе́рма, ‑ы, ж.

Ферма, на якой разводзяць гусей.

гуся́ціна, ‑ы, ж.

Гусінае мяса як ежа. Уносіцца прапанова забараніць усім выпускаць гусей са свайго двара. Хочаш есці гусяціну, кармі чараду дома. Кулакоўскі.

гу́та, ‑ы, ДМ ‑гуце, ж.

Даўнейшая назва шклозавода.

[Ад ням. Hütte.]

гуталі́н, ‑у, м.

Мазь для чысткі скуранога абутку; вакса. Старанна адпрасаваў [Коля] рубашку і гальштук, да бляску пацёр гуталінам боты. Якімовіч.

[Ад ням. gut — добры.]

гутапе́рча, ‑ы, ж.

Пластычная маса, блізкая па сваіх уласцівасцях да каўчуку, якая атрымліваецца з зацвярдзелага соку некаторых трапічных раслін і скарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы.

[Англ. guttapercha з малайск.]

гутапе́рчавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гутаперчы. // Зроблены з гутаперчы. Гутаперчавы клей. Гутаперчавы мяч.