Verbum

драко́наўскі, ‑ая, ‑ае.

Жорсткі, бязлітасны. Драконаўскія меры.

[Ад імя Дракона, жорсткага заканадаўца Старажытнай Грэцыі.]

дра́ла, у знач. вык.

Разм. Уцякаць, наўцёкі. Жанкі ўрассыпную ды драла, Не чуюць і ног пад сабою. Колас.

•••

Даць (задаць) драла гл. даць.

дра́ма, ‑ы, ж.

1. Род літаратурных твораў, напісаных у форме дыялогу без аўтарскай мовы і прызначаных для пастаноўкі на сцэне.

2. Літаратурны твор такога роду з сур’ёзным, але не гераічным зместам (у адрозненне ад трагедыі і камедыі). Драмы Шэкспіра.

3. перан. Няшчасце, падзея, якія прыносяць маральныя пакуты. Сямейная драма. Душэўная драма.

•••

Мяшчанская драма — драматычны жанр, які ўзнік у час станаўлення буржуазіі і адлюстроўваў жыццё і пачуцці людзей нязнатнага паходжання.

[Ад грэч. drama — дзеянне, сцэнічны наказ.]

драмадэ́р, ‑а, м.

Аднагорбы вярблюд.

[Фр. dronadaire.]

драману́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Трохі паспаць, падрамаць.

драмату́рг, ‑а, м.

Пісьменнік, які піша драматычныя творы.

драматургі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да драматургіі. Драматургічнае майстэрства. Драматургічны твор.

драматургі́я, ‑і, ж.

1. Драматычнае мастацтва. Задачы драматургіі. Працаваць у галіне драматургіі.

2. зб. Сукупнасць драматычных твораў якога‑н. пісьменніка, народа, эпохі і пад. Драматургія Крапівы. Беларуская драматургія.

3. Тэорыя пабудовы драматычных твораў.

[Грэч. dramaturgia.]

драматызава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да драматызаваць.

драматызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

1. Надаць (надаваць) якому‑н. твору драматычную форму. Драматызаваць аповесць.

2. Узмацніць (узмацняць) драматызм, напружанасць чаго‑н. Аўтар імкнецца драматызаваць апавяданне, паказаць, якія супярэчлівыя пачуцці не даюць спакою яго герою. Шкраба.