нава́жаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад наважыць 1.
нава́жвацца 1, ‑аецца; незак.
Зал. да наважваць 1.
нава́жвацца 2, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да наважыцца.
нава́жваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да наважыць 1.
нава́жваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да наважыць 2.
наважда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Многа паваждацца. Наваждаўся са справаздачай.
нава́жыцца, ‑важуся, ‑важышся, ‑важыцца; зак., з інф.
Намерыцца нешта зрабіць. Камендант наважыўся ўласнаручна адабраць сцягі і стаў праціскацца праз натоўп. Пестрак. Усе бачаць, як бусел наважыўся быў ужо сесці на гняздо, але раптам узляцеў угору і доўга лятаў. Лынькоў. // Рашыцца, адважыцца на што‑н. Карызна прыехаў з пэўным рашучым намерам: ён наважыўся, нарэшце, пагаварыць начыста з Рачкоўскім, адкрыць яму ўсе свае сумненні. Зарэцкі. Цымончык перасунуў трохі ногі, адклаў убок беражліва шапку, .. але казаць не наважыўся. Шынклер.
нава́жыць 1, ‑важу, ‑важыш, ‑важыць; зак., чаго.
Узважваючы, нарыхтаваць у якой‑н. колькасці. Наважыць цукру для расфасоўкі.
нава́жыць 2, ‑важу, ‑важыш, ‑важыць; зак., з інф.
Намерыцца што‑н. рабіць або зрабіць. [Паходня] наважыў прасіць, каб яму адтэрмінавалі залікі за першы курс партыйнай школы. Хадкевіч. Малады інжынер наважыў арганізаваць догляд тэхнікі па-новаму. Кухараў. // Рашыць, вырашыць. Вятроў адразу наважыў не страляць: трэба было берагчы патроны. Лупсякоў. Нарэшце .. [Люба] наважыла кінуць работу ў клубе і заняцца толькі хатняю справай. Асіпенка.
навазі́цца, ‑важуся, ‑возішся, ‑возіцца; зак.
Разм.
1. Тое, што і навазіць (у 1 знач.). [Насця:] — Прасіла ж цябе прывезці смалякоў. У людзей дрывотні завалены карчамі, а ў нас ні трэскі.. [Цімох:] — Хіба табе навозішся?.. Цягаеш, цягаеш, і ўсё як у прорву... Навуменка.
2. Уволю наездзіцца, накатацца.
навазі́ць, ‑важу, ‑возіш, ‑возіць; зак.
1. што і чаго. Прывезці за некалькі прыёмаў вялікую колькасць чаго‑н. Склеп у хаце лішні, каб навазіць пяску, яго можна было б і засыпаць... Пташнікаў.
2. каго. Уволю павазіць, пакатаць.
навакаі́н, ‑у, м.
Хімічны прэпарат, які ўжываецца для мясцовага абязбольвання і для лячэння некаторых захворванняў.
[Ад лац. novus — новы і (ка)каін.]
навакаі́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да навакаіну, з прымессю навакаіну.