навакаі́н, ‑у, м.

Хімічны прэпарат, які ўжываецца для мясцовага абязбольвання і для лячэння некаторых захворванняў.

[Ад лац. novus — новы і (ка)каін.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)