Verbum

гукапраніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прапускае гукі, шумы. Гукапранікальныя сцены.

гукара́д, ‑а, М ‑дзе, н.

Рад музыкальных гукаў, размешчаных у якой‑н. паслядоўнасці. Натуральны гукарад.

гукарэжысёр, ‑а, м.

У студыях радыёвяшчання, тэлебачання, грамзапісу — рэжысёр, які ажыццяўляе кіраўніцтва і арганізацыю працэсу запісу драматычнага, літаратурнага, дакументальнага і інш. матэрыялу для наступнага ўзнаўлення, перадачы ў эфір і захоўвання.

гукаспалучэ́нне, ‑я, н.

Спалучэнне гукаў мовы або музычных гукаў.

гукаўло́ўнік, ‑а, м.

Прыбор для ўлоўлівання шуму самалёта, падводнай лодкі і пад.

гукаўло́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які ўлоўлівае гукі.

гука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. каго. Аклікаць, зваць. — Цімох! Кірыла! — нарэшце гукае .. [дзед Мірон]. — Падыйдзіце .. сюды! Даніленка. Ля варот яго хтосьці паклікаў. Павярнуўшы галаву і ўбачыўшы таго, хто яго гукаў, Мікола сумеўся. Сіняўскі.

2. Гучна гаварыць, крычаць. — Паехалі! — гукае шафёр. Ракітны. На двары гулі машыны, і на кагосьці ўсё гукала дзяжурная: — Ну, толькі звязі маю хустку! Адамчык.

3. Абл. Гаварыць, размаўляць. Ля клуба стукаў рухавік. Дзяўчаты гукалі ў халоднай і ядранай маладой начы. Пташнікаў.

гукну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да гукаць (у 1, 2 знач.).

гул, ‑у, м.

Працяжны аддалены шум, грукат. Самалёты зніклі, паступова суцішыўся іх гул. Мележ. Вечар звінеў ад цыкад. У гарах стаяў няясны гул, нібы недзе далёка рушыліся абвалы. Каваль.

гу́ла,

гл. гуля.