Verbum

гукапаглына́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гукапаглынальнага; здольнасць паглынаць гукі, змяншаць іх сілу.

гукапаглына́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны паглынаць гукі, шумы, змяншаць іх сілу. Гукапаглынальны матэрыял.

гукаперайма́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гукапераймальнага.

гукаперайма́льнік, ‑а, м.

Чалавек, які дакладна перадае галасы жывёл, розныя шумы і пад.

гукаперайма́льны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца гукаперайманнем, асноўваецца на перайманні гукаў. Гукапераймальнае слова. Гукапераймальны выклічнік.

гукаперайма́нне, ‑я, н.

Перадача голасам або тэхнічнымі сродкамі якога‑н. прыроднага або механічнага гучання, напрыклад: ку-ку, мяў-мяў. // Слова, утворанае шляхам пераймання прыроднага гучання абазначанага ім прадмета. Сустракаюцца словы, утвораныя спосабам гукапераймання (гукавая метафара), напрыклад: гудок, свісток, .. стукат, грукат, тупат, гром і да т. п. Юргелевіч.

гу́капіс, ‑у, м.

Падбор гукаў у літаратурных або музычных творах, якім дасягаецца патрэбны мастацкі эфект. Майстэрства гукапісу ў Багдановіча рабіла часам проста цуды. Лойка.

гукаправо́днасць, ‑і, ж.

Здольнасць цела або асяроддзя праводзіць гукі. Гукаправоднасць металу. Гукаправоднасць вады.

гукаправо́дны, ‑ая, ‑ае.

Здольны праводзіць гукі. Гукаправоднае асяроддзе.

гукапраніка́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гукапранікальнага.