гукапаглына́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гукапаглынальнага; здольнасць паглынаць гукі, змяншаць іх сілу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)