раскапры́зіцца, ‑рыжуся, ‑рызішся, ‑рызіцца; зак.
Разм. Пачаць моцна капрызіць.
раскапу́сціцца, ‑пушчуся, ‑пусцішся, ‑пусціцца; зак.
Разм. Празмерна шырока рассесціся. [Дзяўчына] ўзяла з конюхавых рук напалавіну раменныя лейцы, раскапусцілася ў палукашку і гатова была ўжо ехаць. Сабаленка.
раскара́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑рацы, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. Пра чалавека з няўклюдна расстаўленымі нагамі. // Пра што‑н. няўклюднае, нязграбна выгнутае, растапыранае. Прынёс дзядзька другую падпорку, а гэтага раскараку з зямлі дастаў. Колас.
раскара́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад раскарачыць.
раскара́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да раскарачыцца.
раскара́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раскарачыць.
раскара́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Разм. Раскарачыць свае ногі. Яшчэ імгненне — і Сцяпан, раскарачыўшыся, прыгнуўшы галаву, стаў ірваць з-за плячэй вінтоўку... Навуменка.
раскара́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.
Разм. Шырока расставіць (ногі). [Даніла] няцвёрда ўстаў, раскарачыўшы ногі, каб не ўпасці, круціў галавою і перад сабою нічога не бачыў — вочы заляпіла зямлёю. Капыловіч.
раскаркава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад раскаркаваць.
2. у знач. прым. З якога вынялі корак; раскупораны. На падлозе стаяла раскаркаваная бутэлька дарагога каньяку. Шамякін.
раскаркава́цца, ‑куецца; зак.
Раскупорыцца.