раскаркава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад раскаркаваць.
2. у знач. прым. З якога вынялі корак; раскупораны. На падлозе стаяла раскаркаваная бутэлька дарагога каньяку. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)