Verbum

гры́фельны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з аспіднага сланцу. Грыфельная дошка.

грыфо́н, ‑а, м.

1. Тое, што і грыф ​¹ (у 1 знач.).

2. Даўгашэрсны сабака з пароды выжлаў.

грэ́баванне, ‑я, н.

Адсутнасць павагі, пагардлівыя адносіны да каго‑, чаго‑н.

грэ́баваць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак.

Адчуваць агіду, з пагардай адносіцца да каго‑, чаго‑н. Лукаш не грэбаваў нічым, падбіраў усё, што можна было ў рот узяць. Лобан. Юля добры аграном, любіць сваю справу, не грэбуе ніякай работай. Дуброўскі.

грэ́бацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Грэбціся, корпацца. — Наляціць Доньку ад камандзіра, — пачуў .. [Дзямід Сыч] за сваёй спіною ажыўлены голас Ражанскага, — грэбаецца, як тая курыца. Паслядовіч.

грэ́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Грэбці (пальцамі, рукамі і пад.).

грэ́белька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Памянш. да грэбля.

грэбенепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд грэбеня (у 1, 2 знач.).

грэбенечаса́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для часання з дапамогай грабянёў валакністых матэрыялаў пры падрыхтоўцы іх да прадзення. Грэбенечасальная машына.

грэ́бень, ‑я; мн. грабяні, ‑ёў; м.

1. Пласцінка з зубамі для расчэсвання валасоў або для заколвання і ўпрыгожвання жаночай прычоскі. Касцяны грэбень. □ Светлыя, амаль ільнянога колеру валасы.. [Васіліны] былі заколаты шырокім грэбенем на патыліцы, але асобныя кудзеркі падалі на лоб і на скроні. Хадкевіч.

2. Прыстасаванне, якое формай і прызначэннем нагадвае грэбень. Прадзільны грэбень.

3. Мясістая нарасць на галаве некаторых птушак. Грэбень пеўня.

4. перан. Верхні край, вяршыня чаго‑н. Грэбень баразны. Грэбень лесу. □ Па самым грэбень вала ідзе дарожка, абсаджаная старымі дрэвамі. В. Вольскі.