Verbum

дагаво́ранасць, ‑і, ж.

Пагадненне, дасягнутае шляхам перагавораў. Дзейнічаць на аснове дагаворанасці.

дагаво́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дагаварыць.

дагаво́рвацца і дагава́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да дагаварыцца.

дагаво́рваць і дагава́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дагаварыць.

дагаво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дагавору; абумоўлены дагаворам. Дагаворная грамата. На дагаворных пачатках. Дагаворныя бакі.

дагадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго-што.

Выгадаваць да якога‑н. узросту. Дагадаваць дзяцей да сталага ўзросту.

дагада́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Тое, што і здагадацца. Да дзедавых вушэй далятаюць асобныя словы і часткі сказаў, але і па іх можна дагадацца, аб чым ідзе гутарка. Колас.

дага́двацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да дагадацца.

дагаджа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дагаджаць — дагадзіць.

дагаджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дагадзіць.