Verbum

ітэльме́нка,

гл. ітэльмены.

ітэльме́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ітэльмена, ітэльменаў, належыць ім. Ітэльменскае паселішча.

ітэльме́ны, ‑аў; адз. ітэльмен, ‑а, м.; ітэльменка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. ітэльменкі, ‑нак; ж.

Старажытнае насельніцтва паўвострава Камчаткі, патомкі якога, змяшаўшыся з рускімі, складаюць цяпер значную частку насельніцтва Камчаткі; камчадалы.

ітэраты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Шматразовы, мнагакратны. Ітэратыўны дзеяслоў.

[Ад лац. iterativus — які часта паўтараецца.]