даарфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., што.
Закончыць арфаванне чаго‑н. Даарфаваць насенне.
даарфо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да даарфаваць.
дааста́тку, прысл.
Разм. Да канца, поўнасцю. [Колас] бярэ «Калевалу» і чытае проста са старонкі, але па-беларуску: Не пяе пясняр вялікі Усіх песень даастатку — Куды лепей запыніць іх, Перарваць у палавіне... Лужанін.
даа́тамны, ‑ая, ‑ае.
Які быў, існаваў да выкарыстання атамнай энергіі. Самыя лепшыя даатамныя падводныя лодкі мелі максімальную хуткасць пад вадой 25–27 кіламетраў у гадзіну.
даатрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Дадаткова атрымаць што‑н. Даатрымаць грошы па пераразліку.
даатры́млівацца, ‑аецца; незак.
Зал. да даатрымліваць.
даатры́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да даатрымаць.
даба́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць дабаўкай да чаго‑н.; дадатковы. Дабавачны паёк. Дабавачныя сродкі.
даба́віцца, ‑віцца; зак.
Дадаткова далучыцца да чаго‑н.; прыбавіцца, падбавіцца. Дабавіўся новы клопат. / у безас. ужыв. Літаратуры фальклорнай у нас крыху дабавілася. Скрыган.
даба́віць, ‑баўлю, ‑бавіш, ‑бавіць; зак., каго-што і чаго.
Дадаць таго, чаго дзе‑н. не хапае, або прыбавіць звыш таго, што ёсць ці павінна быць. Дабавіць цукру ў чай. // а таксама пра што і з дадан. сказам. Сказаць ці напісаць што‑н. у дадатак. Калі ўжо гутарка зайшла, і я дабаўлю пра асла. Бачыла. — Дабавім, што вучыліся ў старой Чыжэвіцкай школе, бо новая толькі ў гэтым годзе пачне працаваць. Кулакоўскі.