намалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., каго-што.
1. Малюючы, стварыць вобраз каго‑, чаго‑н. Намаляваць партрэт. Намаляваць пейзаж. □ Федзя намаляваў карабель і паказаў Алесю. Ваданосаў.
2. перан. Адлюстраваць у мастацкіх вобразах. Пісьменнік намаляваў жыццё вёскі. □ [Кузьма Чорны] намаляваў галерэю моцных духам людзей. Кудраўцаў. // Апісаць словамі. [Маці:] — Уяўляю, якія карціны на .. лекцыі намаляваў наш Апанас Дзянісавіч! Пра машыны ён гатоў расказваць цэлымі днямі. Даніленка. // Уявіць у думках. Па радыё выконвалася п’еска Шумана. Мелодыя лілася светлая і лёгкая, і стары адразу намаляваў у думках кампазітара: малады і рухавы, з тонкімі рысамі, з яснымі летуценнымі вачыма. Кірэенка.
намані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак.
Нагаварыць няпраўды, нахлусіць. Наманіў ты мне пра яго.
на́маразь, ‑і, ж.
1. Асадак снегу, падобны на шэрань, які ўтвараецца ў сырое надвор’е на галінах, дроце і пад. Заглянуць з вуліцы ў хату ніхто не мог: шыбы пакрыліся тоўстым пластам намаразі. Шамякін. Сцены і столь зямлянкі пакрывала намаразь. Сіняўскі.
2. Слой лёду на чым‑н. З імглістага неба пасыпаліся крупы — дробна і спорна. Яны тоненька пазвоньвалі ў празрыстыя, з намараззю шыбы. Місько.
намардава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.
Разм. Вельмі знясіліцца, намучыцца. Намардавацца на цяжкай рабоце. Намардавацца ў дарозе.
намардава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго.
Разм. Вельмі знясіліць, намучыць.
на́марзень, ‑зня, м.
Падоўжны брусок, які набіваецца на капылы ў санях. Трашчаць намарзні, сціснутыя з двух бакоў .. вязамі. Пташнікаў.
намармыта́ць, ‑мычу, ‑мычаш, ‑мыча; зак., што і чаго.
Разм. Мармычучы, пагаварыць чаго‑н., набалбатаць.
намаро́жванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. намарожваць — намарозіць.
намаро́жвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да намарожваць.
намаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да намарозіць.