Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

абці́нак, ‑нка, м.

Адсечаная частка чаго‑н. (бервяна, дрэва і пад.). Абцінак жардзіны. // Тое, ад чаго адсечана якая‑н. частка. Ад дрэва астаўся адзін абцінак.

абціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абцяць.

абціра́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абціраць — абцерці і абцірацца — абцерціся.

2. Лячэбна-прафілактычная працэдура, пры якой цела абціраецца тканінай, змочанай у якую‑н. вадкасць, а потым расціраецца да пачырванення скуры. Абціранне пасля зарадкі.

абціра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абцерціся.

2. Зал. да абціраць.

абціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абцерці.

•••

Абціраць вуглы — туляцца, бадзяцца без пэўнай мэты.

абці́рачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для абціркі (у 2 знач.). Абцірачны матэрыял.

абці́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абціраць — абцерці.

2. Тое, чым абціраюць што‑н.

абціска́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны, служыць для абціскання. Абціскальны стан.

абціска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абціскаць — абціснуць.

абціска́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абціснуцца.

2. Зал. да абціскаць.