Verbum

транспарціро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для транспарціроўкі. Транспарціровачнае ўстройства. Транспарціровачны канвеер.

транспарціро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. транспартаваць.

транспарціро́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца транспарціроўкай.

транспарціро́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да транспарціроўшчык.

транспіра́цыя, ‑і, ж.

Выпарэнне вады раслінамі.

[Лац. ntans — скрозь, цераз і spiro — дыхаю, выдыхаю.]

трансплантава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад трансплантаваць.

2. у знач. прым. Атрыманы шляхам трансплантацыі; перасаджаны. Трансплантаваная косць.

трансплантава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да трансплантаваць.

трансплантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Ажыццявіць (ажыццяўляць) трансплантацыю.

транспланта́т, ‑а, М ‑таце, м.

Спец. Орган, тканка або расліна, перасаджаныя ў другі арганізм шляхам трансплантацыі.

транспланта́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Перасадка і прыжыўленне тканак або органаў на другое месца ці ў другі арганізм.

2. Тое, што і прышчэпліванне.

[Ад лац. transplantare — перасаджваць.]