Verbum

лазані́ца, ‑ы, ж.

Род травяністай, пераважна шматгадовай расліны сямейства першацветных.

ла́зар, ‑а, м.

У выразе: лазара пець гл. пець.

лазарэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.

1. Уст. Бальніца для бедных.

2. Невялікая лячэбная ўстанова пры вайсковай часці; шпіталь. Палкавы лазарэт. Палявы лазарэт. □ [Таня:] — Маці служыла з .. [бацькам] у адным палку — яна была сястрою ў лазарэце... Каваль.

[Фр. lazaret, іт. lazaretto ад імя пракажонага жабрака Лазара ў евангельскай прытчы.]

лазарэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лазарэта, належыць яму. Лазарэтны ложак.

лаза́ты, ‑ая, ‑ае.

У выразе: чорт лазаты гл. чорт.

ла́зенне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. лазіць.

ла́зеншчык, ‑а, м.

Работнік лазні, які абслугоўвае наведвальнікаў.

ла́зеншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да лазеншчык.

ла́зенька, ‑і, ДМ ‑ньцы; Р мн. ‑нек; ж.

Памянш.-ласк. да лазня; невялікая лазня.

ла́зер, ‑а, м.

Спец. Аптычны квантавы генератар, які стварае інтэнсіўны вузкі пучок святла.

[Ад англ. laser, скарочанае Light Amplification by Emission of Radiation — узмацненне святла ў выніку вымушанага выпрамянення.]