Verbum

транслітара́цыя, ‑і, ж.

Спец. Перадача літар адной пісьменнасці літарамі другой пісьменнасці.

транслітары́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да транслітарыраваць.

транслітары́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Спец. Перадаваць літары адной пісьменнасці літарамі другой пісьменнасці.

трансля́тар, ‑а, м.

Спец. Прамежкавае ўстройства для ўзмацнення, пераўтварэння і перадачы электрасігналаў сувязі, якія нясуць розную інфармацыю (гук, відарыс і пад.). Аўтаматычны транслятар.

трансляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трансляцыі. Трансляцыйны радыёвузел. Трансляцыйная сетка.

трансля́цыя, ‑і, ж.

1. Перадача па далёкія адлегласці маўлення, музыкі, відарысаў па радыё або тэлебачанні непасрэдна з месца дзеяння (тэатра, стадыёна і пад.). Трансляцыя канцэрта. Трансляцыя оперы з тэатра. Трансляцыя хакейнага матча.

2. Разм. Тое, што перадаецца такім чынам. Слухаць трансляцыю.

[Ад лац. translatio — перадача.]

трансмісі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трансмісіі. Трансмісійны пас. Трансмісійны вал,.

трансмі́сія, ‑і, ж.

Механізм для перадачы вярчальнага руху ад рухавіка да рабочых частак машыны.

[Ад. лац. transmissio — перасылка, перадача.]

транспазіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да транспазіцыі.

транспазі́цыя, ‑і, ж.

Спец. Тое, што і трапспанаванне. Транспазіцыя музычнага твора.