давіва́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да давіваць.
давіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да давіць 1.
давідна́, прысл.
Разм. Да світання, пакуль не развіднее.
даві́ла, ‑а, н.
Прэс для выціскання соку з вінаграду або іншых пладоў.
даві́льны, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з выцісканнем соку з садавіны, агародніны. // Прызначаны для гэтай мэты. Давільны прэс. Давільны чан.
даві́льня, ‑і, ж.
Памяшканне, дзе выціскаюць сок з вінаграду або іншых пладоў.
даві́льшчык, ‑а, м.
Той, хто займаецца выцісканнем соку з вінаграду або іншых пладоў.
даві́цца 1, даўецца; зак.
Кончыць віцца, звіцца.
даві́цца 2, даўлюся, давішся, давіцца; незак.
1. Задыхацца ад чаго‑н., што засела ў горле. Сабака дабіўся кветкай. □ Антось вылупіў вочы і моўчкі давіўся гарачай заціркай. Бядуля. // Задыхацца ад прыступу кашлю, смеху і пад. А навокал хлопцы давяцца ад смеху. Бачыла. // перан. Харчавацца чым‑н., што прыелася, абрыдла. — Ледзьве не чатыры гады давіўся .. [пашай] у акопах, каб яна спрахла. «ЛіМ».
2. Зал. да давіць 2 (у 2 знач.).
даві́ць 1, даўю, даўеш, даўе; даўём, даўяце; зак., што.
Закончыць віццё чаго‑н. Давіць вяроўку.
даві́ць 2, даўлю, давіш, давіць; незак., каго-што.
Разм.
1. Налягаць, націскаць цяжарам. Зброя і мокрая вопратка давілі вялікім цяжарам на плечы, прыгіналі людзей. Шамякін. // перан. Прыгнятаць, падаўляць. Сістэма самадзяржаўна-прыгонніцкай улады давіла і прыгнятала працоўных. // перан. Уздзейнічаць сваёй уладай, багаццем і пад. Фабрыканты пачалі ўжо давіць на ўрад, каб ён не абмяжоўваў звышурочнай работы. Ленін. // перан. Гнясці. Ды вось яшчэ цішыня! Яна прыгнятала, давіла на сэрца нейкім жудасным цяжарам. Гамолка.
2. Душыць, трушчыць, знішчаць. Верамейчык расказваў, як нашы танкі адразу з маршу рынуліся ў бой, давілі гусеніцамі, расстрэльвалі з гармат фашысцкіх ваякаў. Сабаленка.