Verbum

мадыфіка́тар, ‑а і ‑у, м.

Спец.

1. ‑а. Прыстасаванне, якое мяняе работу, дзеянне машыны.

2. ‑у. Рэчыва, якое садзейнічае змяненню структуры металу.

[Ад лац. modificare — відазмяняць, мяняць форму.]

мадыфікацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мадыфікацыі.

мадыфіка́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Відазмяненне чаго‑н., якое адзначаецца з’яўленнем новых уласцівасцей.

2. Прадмет або з’ява, якія падвергліся такому відазмяненню. Алмаз — мадыфікацыя вугляроду.

[Лац. modificatio.]

мадэлі́зм, ‑у, м.

Канструяванне, пабудова і выпрабаванне мадэлей машын, механізмаў.

мадэлі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мадэліраваць.

мадэлі́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да мадэліраваць.

мадэлі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

1. Рабіць, ствараць мадэль (у 2, 3 і 6 знач.). Мадэліраваць паліто. Мадэліраваць новую марку аўтамашыны.

2. У скульптуры — апрацоўваць паверхню, падаючы ёй пэўную форму; ляпіць.

3. У жывапісе — перадаваць аб’ём, рэльефнасць на карціпе пры дапамозе светаценю.

[Фр. modeler ад лац. modulus.]

мадэліро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. мадэліраваць (у 2, 3 знач.).

мадэлі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па вырабу мадэлей (у 1 знач.).

мадэлі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да мадэліст.