мадыфіка́тар, ‑а і ‑у, м.

Спец.

1. ‑а. Прыстасаванне, якое мяняе работу, дзеянне машыны.

2. ‑у. Рэчыва, якое садзейнічае змяненню структуры металу.

[Ад лац. modificare — відазмяняць, мяняць форму.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)