бездаро́жны, ‑ая, ‑ае.
Такі, дзе няма праезных або добраўпарадкаваных дарог.
бездаро́жны, ‑ая, ‑ае.
Такі, дзе няма праезных або добраўпарадкаваных дарог.
бездахо́дны, ‑ая, ‑ае.
Які не дае даходу.
бездухо́ўнасць, ‑і,
Беднасць духоўнага свету, нізкі ўзровень маральных, інтэлектуальных патрэбнасцей, норм.
бездэфе́ктны, ‑ая, ‑ае.
Які не дае, не мае дэфектаў, браку.
бездэфіцы́тны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае, не дае дэфіцыту.
безжурбо́тны, ‑ая, ‑ае.
Які праходзіць без журбы і смутку, радасны.
безжыццёвы, ‑ая, ‑ае.
1. Пазбаўлены жыцця, мёртвы.
2. Нерухомы, вялы, малавыразны.
3. Без прыкмет якога‑н. жыцця, руху.
беззабаро́нны, ‑ая, ‑ае.
Адкрыты, дазволены.
беззага́ннасць, ‑і,
Уласцівасць беззаганнага; бездакорнасць.
беззага́нны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае заганаў, недахопаў; бездакорны па якасці.