Verbum

надрэ́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да надрэзаць.

надрэсірава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надрэсіраваць.

надрэсірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Разм. Навучыць чаму‑н. (жывёліну) шляхам дрэсіроўкі. Надрэсіраваць сабаку. // Іран. Вымуштраваць, вышкаліць.

надрэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца каля ракі. Надрэчны бор. Надрэчны бульвар. □ Сцежка ў вёску бяжыць, пятляе паміж надрэчных кустоў. Брыль. // Які жыве каля ракі. Надрэчныя жыхары выбіраліся з сваіх кватэр на больш высокія месцы. Шахавец. // Які бывае над ракой. Надрэчны халадок.

надрэ́чча, ‑а, н.

Мясцовасць, якая прылягае да берагоў ракі. З надрэчча цягне сіняй прахалодаю. Макаль.

надса́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Разм.

1. Празмернае напружанне сіл; натуга. [Пшэборскі] крыху збянтэжыўся і, тыкаючы пальцам перад сабою, гаварыў з надсадай, з прыціскам: — Так, так... вам, усім вам, — яшчэ да канца не дагаварваючы каму — «усім». Пестрак.

2. Пашкоджанне чаго‑н., хвароба ў выніку празмернага напружання сіл, натугі. Надсада ад падымання вялікага цяжару.

надсвідрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Прасвідраваць крыху, не да канца.

надсвідро́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да надсвідроўваць.

надсвідро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да надсвідраваць.

надсе́кчы,

гл. надсячы.